• Panorama miasta Białystok, widok z lotu ptaka, z lewej strony znajduje się Pałac Branickich na środku Katedra Białostocka Kościół Farny

Menu Kultura

Historia Nagrody

Dodana: 03.12.2020 14:02

Historia Nagrody

W przeddzień trzeciej rocznicy śmierci białostockiego poety, Wiesława Kazaneckiego, 31 stycznia 1992 roku wręczono, po raz pierwszy w Białymstoku, nagrodę literacką jego imienia, za najlepszą książkę poetycką 1991 roku autorowi ze środowiska białostockiego.

Z inicjatywą ustanowienia nagrody wystąpili w 1991 roku do Prezydenta Miasta Białegostoku przyjaciele poety. Idea przyświecająca pomysłodawcom - chęć upowszechniania twórczości Kazaneckiego- spotkała się tu z wolą lokalnego samorządu, a mianowicie prezentowania i promowania dokonań lokalnych środowisk twórczych. W ten sposób nagrodę literacką - za najlepszą książkę poetycką minionego roku – mogli odtąd otrzymywać twórcy związani z Białymstokiem - urodzeni albo mieszkający tutaj, lub których twórczość dotyczyła naszego miasta.

Wielokrotnie podkreślano specyfikę tej nagrody, polegającą na zawężeniu kręgu potencjalnych jej laureatów, poprzez związek ich biografii lub twórczości z miastem do miejscowych twórców. Przy jej ustanawianiu samorząd kierował się przede wszystkim intencją wspierania lokalnego środowiska literackiego, a także szeroko pojętej kultury naszego miasta.

Regulamin przyznawania nagrody ma już swoją historię i kilkakrotnie ulegał zmianie. W roku 1995 wprowadzono podział na kategorię poezji i prozy. Zrezygnowano z niego trzy lata później. Obecna formuła nie wprowadza ograniczeń gatunkowych i stanowi, iż nagradzana jest najlepsza książka minionego roku.

Opiniowania wniosków – zgłoszeń do nagrody dokonuje Kapituła – komisja powoływana corocznie, spośród reprezentantów środowiska krytyków i literatów, w tym laureatów nagrody, literaturoznawców. W składzie Kapituły jest także żona poety. Kapituła, spośród dokonanych zgłoszeń, przedstawia najpierw listę nominacji, a później spośród nominowanych książek, typuje kandydata do nagrody za dany rok. W oparciu o opinię Kapituły Prezydent Białegostoku podejmuje decyzję o przyznaniu nagrody literackiej.

Warto przypomnieć zapis z pierwotnego regulaminu nagrody, w którym istotnym zadaniem przypisanym Kapitule, było podejmowanie działań i inicjatyw, mających szerzyć pamięć o patronie nagrody i jego dokonaniach. Niejako wywiązując się z tych zobowiązań, w rodzinnym mieście Wiesława Kazaneckiego, opublikowano większość jego spuścizny. Po ustanowieniu nagrody ukazały się:

  • „Wiersze”, wydane w 1994 r. przez wydawnictwo „Łuk”. Od 2000 r. systematycznie wydawane są przez Książnicę Podlaską im. Łukasza Górnickiego w Białymstoku, przy wsparciu finansowym władz miejskich,
  • książki w serii In memoriam.
  • dzięki staraniom i pomocy Jana Leończuka - Dyrektora Książnicy i Pani Haliny Kazaneckiej ukazała się dotychczas większość dorobku poety, w tym: „Listy Wiesława Kazaneckiego do Wilhelma Przeczka”, „Koniec epoki barbarzyńców”, „Oswoić szczura w Zachodnim Berlinie”, „Post scriptum”, „Strefa Ocalenia”, Oddział nieżyjących” „Notatki nowojorskie” „Przyszedłem powiedzieć Ci te wszystkie słowa”.

W latach 1991 – 2007 Nagrodą Literacką Prezydenta Miasta Białegostoku im. W. Kazaneckiego nagrodzono 19 tomów poetyckich i 11 utworów prozatorskich. Kilkukrotnymi laureatami nagrody byli: Jan Leończuk, Anna Markowa, Elżbieta Kozłowska – Świątkowska, Janina Kozak – Pajkert, Jerzy Plutowicz.

Do góry