• Panorama miasta Białystok, widok z lotu ptaka, z lewej strony znajduje się Pałac Branickich na środku Katedra Białostocka Kościół Farny

Menu Kultura

2001 Anna Markowa

Dodana: 01.03.2021 17:34

Anna Markowska

Nagroda w 2001 r. za "Długożywie".

Urodziła się w Lublinie, w Białymstoku mieszkała od 1976 r. Ukończyła filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Autorka wielu nagrodzonych słuchowisk, reportaży, felietonów. Wydawała powieści, tomy opowiadań, zbiory felietonów i tomiki poetyckie. Ukazały się opowiadania: Akwarium (debiut, Wydawnictwo Lubelskie), Urlop, Piętnaście kartek; powieści: Wieczory, Wczorajsze, Bilet w jedna stronę, Obiekt strzeżony, Rozwałka (drugi obieg – Oficyna Śląska), Długożywie; tomiki poetyckie: Czas bez tytułu, Matka wiosenna, Coraz mniej, Moja piękna ciemnowłosa, Bracia Najmniejsi. Wydała też tomy felietonów radiowych; Dojrzałość jutra i Dobre towarzystwo. Autorka wielu tekstów piosenek, m.in. Ireny Santor, Sławy Przybylskiej, Joanny Rawik, Marii Koterbskiej. Zmarła w sierpniu 2008 r. w Białymstoku.

"Długożywie" zawiera przesłanie poznawcze, aktualne szczególnie w dzisiejszym czasie, dewastującym wartości życia, które autorka podnosi do znaczenia uniwersalnego, potwierdzonego przez długowiekową kulturę, tworzoną przez "człowieka naturalnego", człowieka wsi.
Anna Markowa jest wierna tym wartościom i tej wierze w "Długożywiu" nadała siłę pasji. Człowiek wsi, bohater Jej utworu jest wierny ziemi, chatom, drzewom, lasom, niebu, miejscu urodzenia, a zatem jest wierny temu, co stanowi sam rdzeń życia, jego duchowy fundament."
[Halina Krukowska - członek Kapituły Nagrody, 9 stycznia 2002 r.]

"[...] Pamiętać o mrówczych zamkach warownych. Omijać je ostrożnie, żeby nie spłoszyć skrzętnych robotnic, nie zakłócić spokoju królowej.
Pamiętać o tym, co nie dane nam, a zaledwie wypożyczone na dzień, na miesiąc, na chwilę.
Pamiętać o ludziach żyjących po swojemu. O szeptuchach i piastunkach niebożąt. O duszyczkach, pracowitych nawet po odejściu. O rzeźbiarzach dziwnych aniołów. O cichutko, pokornie umierających wioskach. O ucieczkach stąd i powrotach. O wszystkim.
Pamiętać: jakkolwiek jest, Bóg stworzył wieś, a diabeł miasto."
["Zapomnieć, pamiętać" (w:) "Długożywie", wyd. Trans Humana, Białystok 2001 r., s.74

Do góry