Rok 2016 rokiem "Inki"

Białystok oddaje hołd bohaterskiej sanitariuszce. Rok 2016 został ogłoszony rokiem Danuty Siedzikówny „Inki”. W ten sposób Miasto chce docenić jej patriotyczną postawę i przekazać dobry wzór białostoczanom.

„Inka” pochodziła z okolic Białegostoku. W 1946 r. mając 17 lat została skazana na śmierć przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa. Upamiętniając tę postać chcemy docenić jej znaczenie i wkład w historię Białegostoku. Godny podziwu życiorys może stanowić wzór patriotycznej postawy dla mieszkańców Podlasia.

Przed podjęciem decyzji przez Radę Miasta Białystok, na sesji 14 grudnia, zastępca prezydenta Białegostoku Rafał Rudnicki zapowiedział, że miejskie placówki kultury w 2016 r. uwzględnią w swoich kalendarzach działania związane z upamiętnieniem bohaterskiej sanitariuszki.

• W przyszłym roku z inicjatywy białostoczan i dzięki Budżetowi Obywatelskiemu 2016 w Białymstoku powstanie pomnik upamiętniający „Inkę”.
• W lutym 2016 r. Muzeum Wojska w Białymstoku zorganizuje konferencję poświęconą historii życia sanitariuszki.
• W sierpniu 2016 r., w rocznicę śmierci Danuty Siedzikówny Muzeum Wojska zorganizuje wystawę poświęconą jej życiorysowi.
• Planowana jest również organizacja koncertu, kampania bilbordowa, a także wydanie komiksu oraz gadżetów związanych z „Inką”.

– Wszystko po to, aby postać Danuty Siedzikówny przybliżyć białostoczanom – mówi zastępca prezydenta Białegostoku Rafał Rudnicki. – Rok 2016 jest poświęcony jej pamięci dzięki uchwale Rady Miasta Białystok podjętej na sesji w dniu 14.12.2015r. Uchwała ta wpisała się w plany Miasta, które planowało już upamiętnienie tej postaci. Cieszy mnie, że wspólnie możemy dbać o edukację historyczną mieszkańców Białegostoku – dodaje.

Historia Danuty Siedzikówny rozpoczęła się w 1928 r. Bohaterka urodziła się we wsi Guszczewina w powiecie bielskim (woj. podlaskie). Była sanitariuszką 5. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej. W czerwcu 1945 r. została aresztowana przez NKWD-UB za współpracę z antykomunistycznym podziemiem. Z konwoju uwolnił ją patrol AK. „Inka” znów działała jako sanitariuszka oraz łączniczka, uczestnicząc w akcjach przeciw NKWD i UB.

Ponownie aresztowana w lipcu 1946 r., została osadzona w więzieniu w Gdańsku. Po śledztwie Wojskowy Sąd Rejonowy skazał ją na karę śmierci. Obrońca z urzędu zwrócił się do prezydenta Bolesława Bieruta o skorzystanie z przysługującego mu prawa łaski. Pod listem nie było podpisu Siedzikówny. Bierut odpowiedział odmownie.

W jednym z grypsów, który dotarł do rodziny sanitariuszki „Inka” pisała: „Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”.

Wyrok wykonano 28 sierpnia 1946 r. w gdańskim więzieniu. Szczątki „Inki” ekshumowano we wrześniu 2014 r. na gdańskim Cmentarzu Garnizonowym. Miejsce, gdzie je znaleziono oznaczone zostało kamienną tablicą, którą odsłonięto w kwietniu 2015 r.